#3 Leesfeest, de Biënnale van Venetië & Annie Ernaux in Parijs
Hi, Ik ben Yuki Kho. Cultuurjournalist en moderator. Voor mijn werk (ik ben o.a. samensteller van Nooit Meer Slapen) pluis ik de cultuurkalender uit. Mijn persoonlijke favorieten deel ik in deze nieuwsbrief. Verwacht ‘m 1-2x per maand in je inbox. Nog geen lid? Geef je op.
Voor de nieuwe nieuwsbriefleden, welkom! Deze nieuwsbrief bestaat uit twee delen. (1) Dat waar ik nu heel enthousiast over ben en (2) dat ik waar ik reikhalzend naar uitkijk.
Maar eerst… een Leesfeest!
In editie #2 schreef ik over mijn wens om een telefoonloos leesavondje te organiseren. Jullie reageerden bijzonder enthousiast! Op 24 maart - het staartje van de Boekenweek - organiseren Iris Cuppen en ik daarom de eerste editie van Leesfeest. Eerst een voordracht door Iris (15 minuten - over leesgenot) en daarna zelf lezen. Zonder telefoon maar mét wijn, chocomel, thee of salmari. Er is zéér beperkt plek. Geef je op via leesfeestje@gmail.com. Toegang gewoon gratis. Eigen boek mee.
(1)ENTHOUSIASME
Ik presenteerde vorige week de eerste publieke presentatie van het team dat Nederland dit jaar op de Biënnale van Venetië vertegenwoordigt: het Congolese collectief CATPC met Renzo Martens en curator Hicham Khalidi. Ter voorbereiding herkeek ik de documentaire die ik hier wil tippen: White Cube uit 2020, gemaakt door Martens. Het laat zien hoe in Congo op enorme plantages palmolie wordt gewonnen voor Unilever. De arbeiders op die plantages verdienen schandalig weinig voor echt gevaarlijk werk; en dat terwijl Unilever de grote weldoener speelt door met een deel van hun winst tentoonstellingen in chique musea te financieren #artwashing. Martens empowered de arbeiders om een kunstcollectief te starten. En van de winst land terug te kopen om vervolgens terug te geven aan de natuur. Enter CATPC, het collectief waarmee ze nu op de Biënnale staan. In het Rietveldpaviljoen (De vaste Nederlandse tentoonstellingsruimte in Venetië) tonen ze vanaf april o.a. een vervolg op de film White Cube (ze hebben op de voormalige plantage in Lusanga nu ook nog een echte White Cube, maar dat voert te ver voor hier). Kijk vooral die film, het is een belangrijk document. En ga naar Venetië voor het vervolg. Dat kan van 20 april t/m 26 november. De film is te zien op het onvolprezen 2doc.
Verder las ik De omwenteling: of de eeuw van de vrouw van Suzanna Jansen. Honderd jaar emancipatiegeschiedenis in Nederland aan de hand van het levensverhaal van Jansens moeder. Leest als een trein en leerde mij pijnlijk veel. Verplicht leesvoer.
Ik las ook de gloednieuwe bundel Marshmallow van dichter Simone Atangana Bekono met puike omslag door Tjobo Kho. En mooie zinnen als: “als liefde een beloning is dan moet het in eens doos maar in een doos wil het niet wonen.”
Ik was op kunstbeurs Art Rotterdam en zag daar het werk van de Chinese kunstenaar Ellen Yiu (1997). Van haar is het bovenstaande zelfportret. Het matrasje is gevuld met alle medicinale kruiden die ze dagelijks - op advies van haar doktoren - inneemt. En dat ruik je. Volg haar op Instagram, want haar werk heeft alles in zich om enorm te gaan vliegen.
Ik kan er niet omheen: Jesus Christ Superstar. Het eerste grote Nederlandse project van regisseur Ivo van Hove sinds hij weg is bij ITA. En Holy Moly (pun intended) ik snap volledig dat vrijwel alle recensenten deze musical vijf sterren gaven. Eerlijk: ik dacht dat ik niet zo van musicals hield, maar dít. Van Hove heeft deze classic knap getransformeerd naar het nu. Inclusief een loeistrak decor door zijn werk- en levenspartner Jan Versweyveld - geen kruis te bekennen. En die moderne twist maakt dat je heel zuiver naar het verhaal kunt kijken. Wat blijkt? Eigenlijk is dit een musical over cancelcultuur, dus relevanter dan ooit. Ze spelen vrij lang, ga. (Let op: koop géén superseats!)
(2)REIKHALZING
Ik kijk uit naar Exteriors —Annie Ernaux & Photography, een tentoonstelling die eind deze maand opent in de Parijse fotografie-instelling MEP. Teksten van de schrijver Annie Ernaux gecombineerd met fotografie van grootheden als Janine Niepce & Issei Suda. Gecureerd door Lou Stoppard. Stoppard volg ik sinds ze in 2019 een interessante tentoonstelling maakte over de hoodie. Zegt Annie Ernaux je niks? Geen zorgen, lees ter voorbereiding haar boek De Jaren. Prachtig.
Ik blijf bij de musicals. Ik kocht kaartjes voor GROUND FLOOR, een filosoferende musical over eindigheid van Orkater. En de allereerste toneeltekst van schrijver Maartje Wortel. Ze had er een prachtig gesprek over met Femke van der Laan in Nooit Meer Slapen.
Geen musical, maar opera. The Shell Trial van Nationale Opera & Ballet over de rechtszaak tegen Shell over hun aandeel in de klimaatcrisis. Te zien tijdens het Opera Forward Festival, waar verfrissende operaproducties te zien zijn, die ook nog eens niet allemaal zes uur duren. Het is bijna uitverkocht, dus koop je kaartje hier.
We zijn hier inmiddels met 1000 cultuurliefhebbers! Een deel van jullie kwam erbij door de warme aanbeveling van Mister Substack
, dank <3.Ernst-Jan schreef trouwens een interessant stuk over Denkdividend, de waarde van het bijhouden van notities. Het was voor mij het laatste duwtje in de rug om beter te op te schrijven wat ik allemaal zie en hoor. Een archief van mijn cultuurconsumptie. Ik ben benieuwd hoe jullie dat doen. Zijn er hier mensen die na het lezen van een boek kort voor zichzelf iets opschrijven? Of na het zien van een tentoonstelling? Ik hoor graag jullie tips voor het opzetten van zo’n systeem én het volhouden.
Tot over een paar weken.
Liefs,
Yuki Kho
@yukikho op Instagram
PS: Wil je deze nieuwsbrief financieel steunen zodat ik er meer tijd aan kan besteden en meer kan bekijken en bezoeken? Dat kan. Via de ‘Upgrade to paid’- knop hieronder kun je structureel bijdragen. Eenmalig kan ook, en wel hier. Dankjewel.
Wat een heerlijk klassieke flyer voor de leesclub!
In welke stad/op welke plek is de leesclub?