#16 Ik twijfelde of ik hierover moest schrijven...
Theater over schuldgevoel, crazy kolfplekken en de kunstcollectie van de Nederlandsche Bank.
Hi, Ik ben Yuki Kho. Cultuurjournalist, eindredacteur bij de VPRO en interviewer. Ik maak ook podcasts, zoals Naakt op een Kleedje en Podcast over Poen. Voor mijn werk pluis ik de cultuurkalender uit. Mijn persoonlijke favorieten en ongevraagde bespiegelingen deel ik in deze nieuwsbrief. Verwacht ‘m maandelijks in je inbox.
Deze nieuwsbrief blijft altijd gratis toegankelijk voor iedereen. Wil je mij steunen? Dat kan met een eenmalige bijdrage of via de Upgrade to paid-knop onderaan. Van alle opbrengsten koop ik braaf toegangskaartjes.
Zo! Hallo!
Een extra welkom aan alle nieuwe gezichten hier, geweldig dat jullie me gevonden hebben. Op naar de 3500 leden!
In deze editie valt veertien keer het woord ‘moeder’. Ik heb daarover getwijfeld, omdat ik bang was dat lezers zouden afhaken. Belachelijk. En toch. Er zit een stem in mij die fluistert dat content over moeders en kunst niet sexy is, niet clickable. Een pijnlijke realisatie. Zelfs áls je nu denkt: “ik wil afhaken.” Lees door.
Er is een ware inhaalslag gaande wat betreft moederschap als zichtbaar thema in de kunsten. En terecht. De kunst- en cultuursector is een zeer ouderonvriendelijke plek. Niet alleen omdat alle openingen, presentaties en netwerkbijeenkomsten waar je bij moet zijn meestal tussen vijf en zeven uur ‘s avonds plaatsvinden (het kinderspitsuur), maar ook omdat het hebben van kinderen een serieuze negatieve impact heeft op het krijgen van kansen in deze sector. Er zijn zelfs mensen die hun kinderen semi-geheim houden.
Een bevriende kunstenaar kreeg laatst te horen dat ze überhaupt niet was voorgedragen om mee te dingen naar een prestigieuze residentie in het buitenland, want ‘met een kind is dat zoveel logistiek gedoe’.
Gelukkig wordt er steeds meer kunst over ouderschap gemaakt, en dat is goed. Want als kunst iets kan doen dan is het wel fungeren als katalysator voor maatschappelijke verandering. Hier zijn enkele van mijn recente persoonlijke favorieten:
De lunchvoorstelling En ze maakte een kind van Sarah Sluimer, Meral Polat en Nita Kersten was vorig jaar dé winterhit. Het ontroerde mij, omdat het laat zien op hoeveel manieren je óók moeder kan zijn. Ook zonder een kind van vlees en bloed. Dit najaar spelen ze een uitgebreide versie van de voorstelling. Houd orkater.nl in de gaten voor tickets.
Kunsthistoricus Joke de Wolf publiceerde deze maand haar boek Het moedermodel, over kunst, vrouwen en moederschap. De Wolf schrijft op een toegankelijke manier, zonder inhoudelijke diepgang te verliezen, over de geschiedenis en betekenis van moederschap in de kunst. Ze onderzoekt hoe moeders door de eeuwen heen zijn afgebeeld en wat die beelden onthullen over onze opvattingen over moederschap.
In het Centraal Museum is nu de must must must-see tentoonstelling Good Mom/Bad Mom, gecureerd door Heske ten Cate en Laurie Cluitmans. Ik zag niet eerder zo’n treffend vijfdimensionaal beeld van het moederschap—van het niet-moederperspectief tot dat van de spijtmoeder, en van de politiek van de baarmoeder tot de geschiedenis van emancipatie. Het is een zorgvuldig staaltje onderzoeksjournalistiek, onderbouwd met indrukwekkende kunstwerken. Een voorproefje hieronder:
Niet óver moederschap, maar wel gerelateerd. In 2021 maakte ik samen met Heske ten Cate (en een fantastisch team) voor de VPRO de documentaireserie Scrollodex—zes portretten van kunstenaars in hun atelier. Ik was net terug van mijn eerste zwangerschapsverlof en emotioneel amper klaar om weer aan de slag te gaan. Bovenop mijn baan kregen we de kans om deze serie te maken. Nu of nooit.
Drie jaar later wordt Scrollodex deze maand wekelijks uitgezonden op NPO2. #trots
Wat me vooral is bijgebleven van de lange draaidagen zijn de eclectische plekken waar ik moest kolven: de slaapzolder van kunstenaar Claudy Jongstra—die me een potje zelfgemaakte appelstroop gaf voor extra ijzer en energie <3—achterin de snikhete bus van de cameraman, en in het verfopslaghok van een kunstacademie.
Een voorproefje hieronder, of kijk ze binnenkort allemaal op NPO Start.
En dan nu, waar ik naar uitkijk: aankomende turbo-cultuurtips waarvoor je alvast een kaartje kunt kopen (zodat je erna kunt opscheppen bij de koffieautomaat).
De Nederlandsche Bank is - na jarenlange renovatie - eindelijk weer open. En nu ook publiek toegankelijk. Hun kunstcollectie is waanzinnig en daar bieden ze nu rondleidingen door aan.
De nieuwe voorstelling Wendy Pan van Circus Treurdier - een gezelschap dat doorgaans hilarische, maar slimme voorstellingen maakt over herkenbare onderwerpen - gaat over schuldgevoel. Schuld over vliegen, die ene ongelukkige opmerking, of het te lang niet bellen van je oma. Kaarten hierrrr.
Toegankelijk en betaalbaar kunst kopen kan volgend weekend op de beurs van We Like Art. Stuur me een berichtje voor een vrijkaartje. Op=op.
De Jeugd van Tegenwoordig bestaat 20 jaar (don’t feel old) en gaat op jubileumtour. Ik weet nog dat ik ze zag in de kleine zaal van Paradiso… #grapje Kaarten hierrr.
Totaal geen zin om van de bank af te komen? Kijk dan het heerlijke gesprek tussen Aaf Brandt Corstius en Halina Reijn over Babygirl terug bij de Balie.
Dat was ‘m weer! Volgende keer gaan we het hebben over kunst kopen zónder bankierssalaris. Al vragen? Stuur me ze alvast op.
XO!
Yuki Kho
@yukikho op Instagram
PS: Deze nieuwsbrief blijft altijd gratis toegankelijk voor iedereen. Wil je mij steunen? Dat kan met een eenmalige bijdrage of een structurele via de Upgrade to paid-knop onderaan. Van alle opbrengsten koop ik heel braaf toegangskaartjes.