#13 Dit was in 2024 beter dan de rest
En dit zijn de potentiële hoogtepunten van 2025. Ook kun je iets winnen. En meedoen met mijn goede voornemens. Jottum.
Hi, Ik ben Yuki Kho. Cultuurjournalist, eindredacteur bij de VPRO en interviewer. Voor mijn werk pluis ik de cultuurkalender uit. Mijn persoonlijke favorieten deel ik in deze nieuwsbrief. Verwacht ‘m maandelijks in je inbox. Nog geen lid? Geef je op. Wel al lid? Stuur ‘m door! Dat is de enige manier om deze nieuwsbrief te laten groeien.
Dag lieve allemaal,
Welkom in een culturele mengelmoes van goede voornemens, potentiële hoogtepunten voor 2025 en een ode aan dat wat gewoon erg goed was in 2024.
Een jaar geleden kondigde ik hier - met mijn immer grote mond - aan dat ik mezelf een leeschallenge zou opleggen. Dertig boeken zou ik lezen in 2024. Het werden er 25. Komend jaar zet ik ‘m weer op de 30. Wie doet er mee? Doe mee via Goodreads.
De twee beste boeken die ik in 2024 las?
1. Man Maakt Stuk van Maurits de Bruijn, omdat het een originele en eigentijdse analyse is van de (Nederlandse) kunstwereld gecombineerd met een mooie reflectie op ‘mannelijkheid’.
2. All Fours van Miranda July. Het boek is hitsig, grappig, unapologetic en een eigentijdse twist op Virgina Woolf’s beroemde essay a room for one's own. Maar dan in een motelkamer. Het boek las voor mij als een omhelzing. Dat mijn gedachten en verlangens ‘normaler’ zijn dan gedacht. En het las ook als een gigagrote eye-opener over de klif/piek (Ben jij een halfvol of halfleeg mens?!) die er over een tijd aankomt: de Mmmmmenopauze.
Een van mijn voornemen voor 2025: Meer ín mijn lijf, minder in mijn hoofd. Meer dansen zoals Miranda July.
Een ander boek waarvan ik de kaft brak dit jaar was het zalige, simpele Toscanini: pasta. Gemaakt door Maud Moody en Leonardo Pacenti, eigenaren van het beroemde en gelijknamige restaurant in Amsterdam. Ik gebruikte het om mijn kinderen te verleiden hun bord leeg te eten en bezoek te verbazen. Deze podcast uit 2018 waarin Pacenti culinair journalist Hiske Versprille uitlegt hoe je een doodsimpele pasta met knoflook, olie en peper maakt is zalig voor wie herstelt van een kerstkater.
Ik bezocht de opening van de tentoonstelling Vrouwen van Amsterdam - een ode in het Amsterdam Museum in het kader van Amsterdam 750 jaar. De tentoonstelling zet zowel zichtbare als onzichtbare vrouwen in de spotlights. Of ze nou toen of nu leefden. Van de schorten van dienstbodes tot celebrity Mathilde Willink in een goudleren jurk van modeontwerper Fong Leng. Stuk voor stuk verhalen die we allemaal veel eerder hadden moeten horen. Er hoort ook een gelijknamig platform bij, waarin iedereen een ode kan schrijven aan een Amsterdamse vrouw.
Kop van het New Yorkerprofiel Reikhalzend kijk ik uit naar Babygirl, de film geregisseerd door Halina Reijn met Nicole Kidman in de hoofdrol. Reijn breekt zich met haar film los van verschillende vrouwelijke stereotypen. Zo laat ze onder andere zien dat onderworpen wíllen worden in seks, óók feministisch kan zijn. En nu word ik wat meta: het is interessant om te bekijken hoe media in verschillende landen omgaan met Reijns succes. Zo verscheen er in The New Yorker een mooi profiel over Reijn waarin de focus volledig op haar werk ligt en haar werkwijze. Terwijl het Hollandsche Volkskrant Magazine haar ook portretteert, maar toch ook vraagt naar haar liefdesleven. Een doodzonde volgens Reijn.
WIN WIN WIN
Sinds ik eindredacteur bij de VPRO ben wandel ik veel meer. Elke ochtend begint met een rondje langs het Amsterdamse IJ, terwijl ik de uitzending van die nacht luister. Totale luxe dat dat bij mijn baan hoort.
Net als tijdens de vele coronawalks merk ik dat ik zoveel meer zie als ik met aandacht door mijn buurt loop. Een gewelfde gevel, een vogelnestje, een schat bij het grof vuil. Een mooi boek daarover is het boek NOTICE Journal, Volume One van fotograaf en alleskunner
!!!! Ik mag een exemplaar weg geven! Stuur mij een fotootje of beschrijving van iets dat jou in jouw buurt opviel. Uit alle inzendingen kiezen we er eentje. Diegene krijgt het boek toegestuurd. !!!!!
Mijn dertiende maand sloeg ik stuk op kaartjes voor van alles! Ik moedig je aan hetzelfde te doen. Hieronder wat tips:
Moeder Courage van Het Nationale Theater. Met Tamar van den Dop in de hoofdrol.
De poezieboys organiseren weer een poeziebar XL. Met friet !!!!
De dood van Benny Simons onder regie (en tekst) van Shady El-Hamus, tekst door Ashgan El-Hamus.
When we were trees. Ik houd van het werk van componist Kate Moore. Haar nieuwste stuk gaat in première op het Holland Festival.
En noteer deze tentoonstellingen alvast in je agenda - het zijn potentiële hoogtepunten van 2025:
Good Mom/Bad Mom – De moedermythe ontrafeld - vanaf 28 maart in het Centraal Museum, Utrecht. (Ter transparantie: dit is gecureerd door mijn goede vriendin Heske ten Cate en haar co-curator Laurie Cluitmans.
Kimsooja in de Oude Kerk, Amsterdam. Vanaf 24 mei toont ze hier een locatiepecifieke installatie. Eerder schreef ik al over haar tentoonstelling in de Leidse Lakenhal.
Tilda Swinton werkt speciaal voor filmmuseum EYE aan een tentoonstelling. Heb ik niks aan toe te voegen. Vanaf 26 september.
Zit je al in de vrijgevige kerstsferen? Stuur mijn nieuwsbrief dan door. Alleen zo kan deze vrijplaats groeien. Dank-merci.
Ik wens jullie een mooi en gezond 2025.
Liefs,
Yuki
@yukikho op Instagram.